เริ่มหน้า ๖

บทเห่ชมไม้

  โคลง

                    เรือชายชมมิ่งไม้                 มีพรรณ

ริมท่าสาครคันธ์                                      กลิ่นเกลี้ยง

เพล็ดดอกออกแกมกัน                              ชู่ช่อ

หอมหื่นรื่นรสเพี้ยง                                   กลิ่นเนื้อนวลนาง

                        กาพย์

                                         เรือชายชมมิ่งไม้                   ริมท่าไสวหลากหลายพรรณ

                        เพ็ดดอกออกแกมกัน                                ส่งกลิ่นเกลี้ยงเพียงกลิ่นสมร

                   ชมดวกพวงนางแย้ม                                     บานแสล้มแย้มเกสร

                       คิดความยามบังอร                                   แย้มโอษฐ์ยิ้มพริ้มพรายงาม

                                          จำปาหนาแน่นเนือง               คลี่กลีบเหลืองเรืองอร่าม

                        คิดคะนึงถึงนงราม                                    ผิวเหลืองกว่าจำปาทอง

                                  ประยงค์ทรงพวงห้อย                      ระย้าย้อยห้องพวงกรอง

                   เหมือนอุบะนวลละออง                                   เจ้าแขวนไว้ให้เรียมชม

                                  พุดจีบกลีบแสล้ม                          พิกุลแกมแซมสุกรม

                   หอมชวยรวยตามลม                                     เหมือนกลิ่นน้องต้องติดใจ

                                  สาวหยุดพุทธชาด                         บานเกลื่อนกลาดดาษดาไป

                   นึกน้องกรองมาลัย                                       วางให้พี่ที่ข้างหมอน

                                  พิกุลบุนนาคบาน                          กลิ่นหอมหวานซ่านขจร

                    แม้นนุชสุดสายสมร                                     เห็นจะวอนอ้อนพี่ชาย

                                  เต็งแต้วแก้วกาหลง                       บานบุษบงส่งกลิ่นอาย

                    หอมอยู่ไม่รู้หาย                                         คล้ายกลิ่นผ้าเจ้าตราตรู

                                  มะลิวัลย์พันจิกจวง                        ดอกเป็นพวงร่วงเรณู

                   หอมมาน่าเอ็นดู                                          ชูชื่นจิตคิดวนิดา

                                 ลำดวนหวนหอมตรลบ                    กลิ่นอายอบสบนาสา

                   นึกถวิลกลิ่นบุหงา                                       รำไปเจ้าเศร้าถึงนาง

                                รวยรินกลิ่นรำเพย                           คิดพี่เคยเชยกลิ่นปราง

                   นั่งแนบแอบแอวบาง                                    ห่อนแหห่างว่างเว้นวัน

                                ชมดวงพวงมาลี                             ศรีสาวภาคย์หลากหลายพรรณ

                   วนิดามาด้วยกัน                                          จะอ้อนพี่ชี้ชมเชย

 ๓. ตอนบ่าย -  บทเห่ชมดอกไม้ ตามชายฝั่ง  ได้แก่

  ดอกนางแย้ม  ดอกจำปา ดอกประยงค์ ดอกพุดจีบ ดอกพิกุล  ดอกสุกรม ดอกสายหยุด  ดอกพุทธชาด

  ดอกบุนนาค  ดอกเต็ง  ดอกแต้ว  ดอกแก้ว  ดอกกาหลง   ดอกมะลิวัลย์  และดอกลำดวน

  
(มีการกล่าวถึงเป็นพิเศษ  "บุหงารำไป" ซึ่งเป็นดอกไม้แห้งอบหอม  ห่อด้วยผ้าโปร่ง)

                   หมดหน้า  ๖