ดังที่เคยอ้างไว้ในตอนต้นว่า เมื่อสิ่งต่าง ๆ อุบัติขึ้นมาในโลกแล้วย่อมไม่มีความเท่าเทียมกันทุกอย่าง

ดังนั้น จึงมีการเปรียบเทียบกัน เป็นขั้น ๆ ขึ้น ซึ่งก็แบ่งออกเป็น 3 ขั้น โดยมีรายละเอียดดังนี้ คือ

1. ขั้นปกติ(Positive Degree) คือ คำคุณศัพท์(Adjective) ที่อยู่ในรูปปกติ โดยมิได้มีการเปลี่ยนแปลงอะไรทั้งนั้น ดังนั้น คำคุณศัพท์ในขั้นนี้จึงมีหน้าที่เพียงแค่ขยายคำนามเพียงเพื่อให้รู้ว่า เป็นอย่างนี้ อย่างนั้น แต่ไม่ได้บอกว่าอยู่ในขั้นใดเลย เช่น

     Piya is wise. (ปิยะเป็นคนฉลาด)

    Aphinya is beautiful. (คุณอภิญญาเป้นคนสวย)

2. ขั้นกว่า (Comparative Degree) 

ในการเปรียบเทียบขั้นกว่านี้ จะแสดงให้เห็นถึงคุณสมบัติที่สูงขึ้นไปอีกของคำนาม หลังจากที่มีคำคุณศัพท์เข้ามาขยายแล้ว กล่าวคือ สูงกว่าขั้นปกตินั้นเอง แก่การที่จะเปรียบเทียบได้จำเป็นต้องมีคน 2 คน หรือ สิ่งของ 2 สิ่ง จึงจะเปรียบเทียบกันได้ เช่น

     The man is stronger than that man. (ผู้ชายคนนี้แข็งแรงกว่าผู้ช่ายคนนั้น)

3. ขั้นสูงสุด (Superlative Degree) 

และในทำนองเดียวกัน ในการเปรียบเทียบขั้นสูงสุดนี้ จะแสดงให้เห็นถึงคุณสมบัติขั้นสูงสุดของคำนาม หลังจากที่มีคำคุณศัพท์เข้ามาขยายแล้ว ดังนั้น จึงอยู่ในระดับสูงสุดแห่งการเปรียบเทียบ เมื่อเป็นเช่นนี้ จะทำการเปรียบเทียบมีคำนามตั้งแต่ 2 คำ ขึ้นไป กล่าว คือ คำนามนั้น อาจจะป็น คน หรือ สิ่งของ ก็ได้ แต่ต้องมีมากกว่า 2 ขึ้นไป เช่น 

      He is the tallest boy in this class. (เขาเป็นเด็กผู้ชายตัวสูงที่สุดในห้องนี้)

ข้อสังเกต 

     ในการเปรียบเทียบขั้นสูงสุดนั้น บางครั้งก็เป็นการเปรียบเทียบขึ้นมาลอย ๆ โดยไม่ได้ระบุว่าเป็นการเปรียบเทียบอะไร แต่ที่แน่ ๆ คือ อยู่ในขั้นสูงสุด (Superlative Degree) ดังนั้น การเปรียบเทียบในลักษณะนี้ จึงเรียกว่า Superlative of Eminence หรือ Absolute Superlative เช่น

      This is the most unfortunate. (นี้เป็นเรื่องที่โชคร้ายมากที่สุด)